100452
อาภรณ์ประดับใจ
วศิน อินทสระ
ISBN 974-90570-2-3
พิมพ์ครั้งที่ 3  กันยายน 2545
สำนักพิมพ์เรือนธรรม กรุงเทพฯ
จำนวน 111 หน้า
ราคา 60 บาท

"ลาภยศเหมือนบทละครเล่น ธรรมนั่นแหละที่เป็นแก่นสาร" ส่วนหนึ่งของคำนำในการพิมพ์ครั้งที่ 3
มนุษย์เราประกอบขึ้นเป็นชีวิตด้วยส่วนสำคัญ 2 ซีกคือ ซีกกายกับซีกใจ เราได้ให้ความสำคัญและเสียเวลากับการบำรุงบำเรอชีวิตซีกกายเป็นอันมาก แต่ละเลยขาดความเอาใจใส่ชีวิตซีกใจ อันเป็นชีวิตส่วนภายใน (inner life) ของเราซึ่งสามารถให้สุข ให้ทุกข์ แก่เราได้มากทีเดียว... ส่วนหนึ่งของคำนำในการพิมพ์ครั้งที่ 1
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ผู้เขียนประสงค์ที่จะเขียนสื่อถึงกลุ่มเด็กเพื่อที่จะสอนเกี่ยวกับธรรมะ แต่เนื้อหาก็สามารถเข้าถึงใจผู้ใหญ่ได้เช่นกัน

อาภรณ์ประดับใจเริ่มต้นด้วยให้เห็นโทษของโทสะ และเห็นคุณของเมตตา ไฟโทสะย่อมดับได้ด้วยน้ำคือเมตตา แต่ปัญหาอันยิ่งใหญ่ก็คือจะเจริญเมตตาอย่างไรจึงจะทันดับไฟโทสะได้ หนังสือเล่มนี้ได้ให้คำพูดง่าย ๆ ที่พ่อพูดกับลูกและสอดแทรกคุณธรรมเป็นด้าน ๆ ยกตัวอย่างให้เห็นอย่างชัดเจน เพื่อให้ผู้อ่านได้ทราบเกี่ยวกับธรรมะและสามารถน้อมนำไปปฏิบัติได้ เพื่อก่อให้เกิดประโยชน์สุขแก่ตนเองและผู้อื่น นอกจากนี้ยังสอนให้อดทนต่อ 3 สิ่งคือ อดทนต่อความลำบากตรากตรำ อดทนต่อเวทนา อาพาธ ความเจ็บป่วย และอดทนต่อคำล่วงเกินของผู้อื่น เพื่อสร้าง "ตะบะ" ที่ยกตัวอย่างมานี้เป็นเพียงปฐมบทของหนังสือเล่มนี้เท่านั้น ท่านสามารถแสวงหาสิ่งที่ดี ธรรมที่งาม ได้จากหนังสือเล่มนี้ได้อีกมากมาก อาทิ การสอนตัวเองได้ ดีกว่าคนอื่นสอน เป็นต้น
นอกจากนี้ที่น่าสนใจก็คือ การมองดีของคนอื่น "คนเรานั้นดีไม่ทั่ว ชั่วไม่หมด" ท่านสอนให้แผ่เมตตา โดยการรวมพลังจิตให้สงบนิ่งแล้วพึงนึกพูดในใจ หรือพูดออกเสียงเบา ๆ ว่า "ขอสัตว์ทั้งหลายจงมีความสุข" หรือ "ขอให้......เป็นสุขเถิด" (กล่าวชื่อผู้ที่เราต้องการเจริญเมตตา) เป็นการเจริญเมตตา ซึ่งนึกขึ้นได้ว่า เช้าวันนี้ได้เจริญเมตตา ประมาณ 5 ครั้ง แต่ใจยังขุ่นยังมีโทสะอยู่ อย่างนี้เจริญเมตตาแต่ปาก ใจไม่เจริญเมตตาด้วย อย่างนี้ใช้ไม่ได้ อย่าได้เอาแบบอย่าง(ผู้แนะนำหนังสือ)ไปใช้นะไม่ถูกต้อง ที่ถูกเมื่อเจริญเมตตาแล้ว ไฟโทสะในใจต้องสงบ ดับสนิท จึงจะถูกต้อง